Meer dan niets...

“Oaria raio (oba, oba, oba) / Mas que nada / Sai da minha frente / Eu quero passar / Pois o samba esta animado / O que eu quero e sambar (More than anything, get out of my way. Cause I want to pass through. There’s a lively party and I want to dance)"

We zijn nu een week bezig met dagelijkse workshops -van 13u tot 17u- voor dans, kostuum, theater/woord & muziek. De opkomst is overweldigend: vanaf dag 1 vonden telkens minstens 100 geïnteresseerden de weg naar Ipelegeng. En sinds vrijdag is hier de schoolvakantie begonnen wat ons gelijk 70 extra kinderen oplevert. Er zijn trouwens zoveel kinderen dat de grande finale, de parade door Soweto op 20 december, een gigantisch kinderfestijn gaat worden. Dat is op zich fantastisch en onverhoopt.

Het zorgt er ook wel voor dat het op organisatorisch vlak alle hens aan dek is. We hebben onze voorbereidende ochtendvergaderingen en de nabeschouwende avondmeetings meer dan nodig om alles een beetje in goede banen te leiden. Ondertussen wijden Ignace en ik ons aan de boodschappen en het prepareren van 100 à 200 felbegeerde boterhammen en emmers vol fruitsap voor de pauzes van 15u. We zijn dus met z’n allen volcontinu 100% bezig met murga, murga en nog eens murga. Behalve dit weekend: er stond een redelijk nageleefd verbod op het uitspreken van het ‘m-woord’. Toen we vrijdagavond uit eten gingen in Melville leverde dat vooral hilarische taferelen op. Maar over ons lamme, tamme weekend later meer.

Eén van de redenen dat het murgavirus hier zo massaal aanslaat, is zeker de hele aanpak van het project: Ignace, Jaak en Junior arriveerden hier een week vroeger om de verenigende kracht van murga te promoten via flyers en schoolbezoeken. Groot was hun verbazing en opluchting toen ze merkten dat de leidinggevende figuren waarmee er vanop 9000 kilometer al contact was geweest al een groot stuk van de promo hadden ter harte genomen. Die leaders zijn enorm belangrijk: zonder de tussenkomst van een Jovi of een Luchia, twee coole en zéér geëngageerde en getalenteerde kerels, zouden Enrique (Kike) en Tijl hoegenaamd weinig orde in hun groep muzikanten (vijftig man!) gekregen hebben. Dankzij het gezag van zulke jonge kerels konden Kike en Tijl de melodie van ‘Mas que nada’ lanceren. Daags voordien hadden we allemaal al zo’n ogen getrokken toen enkele gasten vlotjes een ‘Guantanamera’ begonnen te tokkelen en zingen. Het werd uiteindelijk ‘Mas que nada’ dat superenthousiast wordt meegebruld mét de originele Spaanse/Portugese tekst. Iets later werd een deel van de tekst magistraal aangepast.

Aanvankelijk hadden Tijl en Kike vooral een speelse en drukke club van ravottende kinderen die zich voornamelijk verbaasden over Kike’s tattoo’s en Tijl z’n lange haren. After the Jovi-Luchia-touch they had a band! Zo werd ‘Mas que nada’… ‘In Soweto’. Na de workshops kwam de hele bende van 170 man samen voor een eerste toonmoment. En iedereen brulde, zong en danste mee:

“Ooo madiha-ayo (for vaar, for vaar, for vaar) / In So-we-to / Si llegua la murga no podes parar / La fiesta esta animada / Readibusaaaaaa…”
Wat zoveel betekent als: “Er is hier niets, we hebben amper geld (voorwaar, voorwaar, voorwaar) in Soweto. Maar als de murga passeert kan je niet blijven stilstaan, we bouwen een feestje en ’t is… fééééést!”

Nee, er is hier niets of niet veel. Maar more than anything hebben deze mensen de kracht om al hun talenten in te zetten voor iets wat hen tot voor een week compleet onbekend was: that crazy thing called murga.

Er is hier méér dan niets, véél meer…